El Error accidental en la noética aristotélica

Contenido principal del artículo

Diego Tabakian

Resumen

En el presente trabajo nos proponemos dilucidar en qué consiste el “error” accidental que tiene lugar en la intelección de los objetos simples, incompuestos e indivisibles (DI 1, Metaph. VI. 4 y De An. III. 6) en estrecha vinculación con la aprehensión intelectual como proceso cognitivo y con la naturaleza del objeto inteligible. Partiendo de la hipótesis de que Aristóteles extiende la noción de falsedad del ámbito proposicional al ámbito de los ítems simples, nuestra reconstrucción interpretativa ofrece una visión de conjunto de estas tres problemáticas.

Descargas

Los datos de descargas todavía no están disponibles.

Detalles del artículo

Cómo citar
Tabakian, D. . (2022). El Error accidental en la noética aristotélica. Páginas De Filosofía, 23(25), 73–101. Recuperado a partir de https://revele.uncoma.edu.ar/index.php/filosofia/article/view/4753
Sección
Artículos
Biografía del autor/a

Diego Tabakian, Facultad de Filosofía, Letras y Estudios Orientales Universidad del Salvador

DIEGO TABAKIAN es Profesor y Doctor en Filosofía por la Universidad de Buenos Aires. Ha participado de diversos proyectos de investigación Ubacyt y AGENCIA en el área de Filosofía Antigua. Su tesis doctoral se titula “El Problema de la verdad en el pensamiento aristotélico y sus antecedentes en la filosofía platónica”. Los resultados de sus investigaciones se han plasmado en participaciones en diversas jornadas y congresos, y en publicaciones en revistas especializadas. Ha recibido una beca CONICET para su investigación doctoral y una beca AGENCIA-FONCYT para su actual investigación posdoctoral. Ha dictado cursos de extensión en la UBA, y se desempeña como profesor adjunto en la cátedra “Historia de la Filosofía Antigua” en la Facultad de Filosofía, Letras y Estudios Orientales (Universidad del Salvador). Correo electrónico:  diegotabakian@gmail.com

Citas

TRADUCCIONES

−Aristóteles, Acerca del Alma, traducción, introducción. y notas, Boeri M. (2010), Buenos Aires, Colihue.

−Aristóteles, Metafísica, traducción de Calvo Martínez, T. (1994), Madrid, Gredos.

−Aristotle, De Anima, trad. y com. Hicks, R. D. (1907), Cambridge, University Press.

−Aristotelis, Metaphysica, trad. y com. Bonitz H. (1849, 1960), Bonn, Hilfrdhrim.

−Aristote, L´Anima, traducción, introducción y comentario, Movia G. (1979), Napoli, L. Loffredo.

−Aristotle, De anima, trad. y com. de Polansky, R. (2007), Cambridge, University Press.

−Aristotle, De Anima, trad. y com. de Shields, C. (2016), Cambridge University Press.

−Aristotelis, De anima, traducción de W. D. Ross (1961, 1988), Oxford, Oxford University Press.

−Aristote, Metaphysique, traducción y comentario, Tricot J. (1962), Paris, Vrin.

COMENTADORES TARDO-ANTIGUOS

−Alexandri Aphrodisiensis, In Aristotelis Metaphysica Commentaria, ed. Hayduck, M. (1891), Commentaria in Aristotelem Graeca vol. I , Berlín, Reimeri.

−Philoponus, In Aristotelis Categorias Commentarium, Commentaria in Aristotelem Graeca, vol. XIII.1, Berlin, George Reimer, 1898.

−Sti. Thomae Aquinatis (1977), In duodecim libros Metaphysicorum Aristotelis expositio (ed. M.-R. Cathala), Turín, Marietti.

−Sti. Thomae Aquinatis (1574), In Aristotelis librum de Anima commentarius, ed. F. Vimercati & G. Scotto, Venetiis: Apud Hieronymum Scotum, MDLXVI .

ESPECIALISTAS MODERNOS

−Aubenque, P. (1961), “Sur la notion aristotélicienne d’aporie”, en Mansion, S. (Ed.), Aristote et les problémes de méthode, Louvain, Publications Universitaires, 3-19.

−Aubenque, P. (1962), Le problème de l'être chez Aristote. Traducción castellana de Taurus Ediciones, 1974.

−Barnes, J. (1970), “Property in Aristotle's Topics”, Archiv für Geschichte der Philosophie, Vol. LII,136-155.

−Barnes, J. (1980), “Aristotle and the method of ethics”, en Reuve Internationale de Philosophie Vol. XXXIV, 490-511.

−Berti E. (1978), “The intellection of indivisibles according to Aristotle, De Anima III.6”, en Lloyd, G.E.R. & Owen, G.E.L. (Eds.), Aristotle on Mind and the Senses, Cambridge, Cambridge University Press, 141-163.

−Berti, E. (1989), “Strategie di interpretazione dei filosofi antichi: Platone e Aristotele”, Elenchos, Vol. 10, 289-315.

−Berti, E. (1996), “Reconsidérations sur l’intellection del « indivisibles » selon Aristote, De anima III, 6”, en Viano, C. y Romeyer-Dherbey, G. (eds.), Corps et âme. Sur le De anima d’Aristote, Paris, Vrin, 391-404.

−Butler, T. & Rubinstein, E. (2004), "Aristotle on Nous of Simples", Canadian Journal of Philosophy, Vol. 34, No. 3, 327-353.

−Cashdollar, S. (1973), “Aristotle’s account of incidential perception”, Phronesis Vol. 18, No. 2, 1973, 156-175.

−Crivelli, P. (2004), Aristotle on Truth, New York, Cambridge University Press.

−De Rijk L. M. (1952), The Place of the Categories of Being in Aristotle’s Philosophy, Assen, Van Gorcum.

−Di Camillo, S. G. (2012), Aristóteles historiador. Examen crítico de la teoría platónica de las Ideas. Buenos Aires, Editorial de la Facultad de Filosofía y Letras Universidad de Buenos Aires.

−Graham, W. (1975), "Counterpredicability and per se accidents", Archiv für Geschichte der Philosophie Vol. 57, 182-187.

−Granger, H. (1981), “The Differentia and the Per Se Accident in Aristotle”, Archiv für Geschichte der Philosophie N° 63, 118-129.

−Hadgopoulos, D, J. (1076), “The Definition of Predicables in Aristotle”, Phronesis Vol. 21, Nro. 1, 59-64.

−Halper, E. (2005), One and Many in Aristotle's Metaphysics: The Central Books, 1989. New York, Parmenides Publishing.

−Heidegger, M. (2007). El Ser y el Tiempo, Buenos Aires, FCE.

−Howton, R. F. (2010), The method of division and Aristotle’s Criticism of platonic philosophy. Tesis de maestría. Texas A&M University.

−Irwin, T. H. (1982), “Aristotle’s Concept of Signification”, en. Schofield, M. & Nussbaum, M. Language and Logos in Ancient Greek Philosophy, Cambridge, University Press, 241-266.

−Jaeger, W (1948), Aristoteles. Grundlegung einer Geschichte seiner Entwickling, Berlin, Weidmann.

−Maier, H. Die Syllogistik des Aristoteles (I-III), Hildesheim, 1969-70 (reimpr. de la ed. Tubinga, 1896).

−Moreau, J. (1961), “Aristote et la vérité antéprédicative”, en Mansion, S. (Ed.), Aristote et les problèmes de Méthode: Communications Presentees au Symposium Artistotelicum Tenu A Louvain Du 24 Aout Au 1er Septembre 1960, Louvain, Publications Universitaires, 21–33.

−Owen G.E.L (1975), “Tithenai ta phainomena”, en Barnes, J., Schofield, M., & Sorabji, R. (Eds.), Articles on Aristotle, Vol. 1, 113-26.

−Owen, J. (1951), The Doctrine of Being in the Aristotelian Metaphysics: A Study in the Greek Background of Mediaeval Thought, Toronto, Pontifical Institute of Medieval Studies.

−Pearson, G. (2005), “Aristotle on Being-as-Truth”, Oxford Studies in Ancient Philosophy Vol. 28, Oxford University Press, 201-231.

−Romeyer D. & Cristina V. (Eds.) (1996), Corps et ãme. Sur le De anima d' Aristote, Paris, Vrin.

−Rossito, C (2000), Studi sulla dialettica in Aristotele, Nápoles, Bibliopolis.

−Sim, M. (Ed.) (1999), From puzzles to principles?, Maryland, Lexington Books.

−Vigo, A. (2006), Estudios Aristotélicos, Barañáin, EUNSA.

−Wedin, M. V. (1988), Mind and Imagination in Aristotle, Yale, University Press.

−Wedin. V. E. (1973), “A Remark on Per Se Accidents and Properties”, Archiv für Geschichte der Philosophie Vol°55, Nro. 1, 30-35.

−Wilpert, P. (1940), “Zum aristotelischen Wahrheitsbegriff”, Philosophisches Jahrbuch Nro. 53, 3-16 (1940)